|
http://mehrangoli64.ParsiBlog.com 
| ||
|
تربیون مستضعفین: در تصاویر منتشر شده از مراسم میلیونی اربعین حسینی در کربلای معلی نشانگر گسترش یافتن بدعت سینه خیز رفتن تا مرقد مطهر امام حسین است.  ایشان در ادامه سخنان خود به آسیب‌شناسی عزاداری‌ها پرداخته و روحانیون را برای مبارزه با برخی بدعت‌ها که در مراسم عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) ایجاد شده و موجب وهن شیعه گردیده نظیر بدعت «قمه‌زنی» و «سینه خیز رفتن به سمت مرقد ائمه» فرا می‌خوانند و در ادامه می‌‌گویند: برترینها [ چهارشنبه 91/10/20 ] [ 8:10 صبح ] [ مهران گلی ]
[ دلگویه های شما () ]
ترفند مختار برای انتقامگیری از عمر سعد مختار و بعضی از یارانش نشسته بودند و فرزند «عمر بن سعد» هم در مجلس حاضر بود. ناگهان ابو عمره وارد شد، سلام کرد و دامن خود را گشود و سر عمر سعد را جلوی او زمین گذاشت!
در آن روزهایی که بازار بگیر و ببند در کوفه گرم بود و قاتلین امام حسین(ع) و عاملین فاجعه کربلا، شناسایی و تعقیب و دستگیر و اعدام می‌شدند، عمر بن هیثم، می‌گوید: من کنار مختار نشسته بودم که وی با خوشحالی و امید این جمله را گفت: فردا، مردی را خواهم کشت که پاهای بزرگی دارد و چشمانش به گودی رفته و ابروی پرپشتش به روی چشمش ریخته و مؤمنین و ملائکه‌های آسمان از قتل او شاد خواهند شد.
طبری می‌نویسد: در میان حاضران، مردی به نام «هیثم بن اسود نخعی» بود و او این سخن مختار را خوب فهمید و گفت: به خدا! منظورش کسی جز عمر بن سعد نیست!.
اینک ادامه ماجرا به روایت حجت‌الاسلام سید ابوفاضل رضوی که در کتاب «ماهیت قیام مختار» به رشته تحریر در آمده است:
*عمر سعد درصدد فرار
عمر سعد دانست که مختار در صدد دستگیری و مجازات اوست، عمر سعد پس از شنیدن این خبر، دستپاچه شد و همان شب بلند شد و عازم فرار شد و متحیر بود چه کند و کجا برود؟ ترس او را واداشت که دست و پایش را جمع کند و فرار را برقرار ترجیح دهد، او تصمیم گرفت تا دیر نشده از کوفه فرار کند.
مختار از قصد فرار عمر سعد باخبر شد که او به خارج از شهر رفته و برگشته است، خوشحال شد و گفت: خوب شد اینک امان‌نامه نقض شد.
سپس مختار به دنبال «حفص» فرزند عمر بن سعد فرستاد، او فوراً به نزد مختار آمد.
مختار پرسید: حفص! پدرت کجاست؟
حفص گفت: در خانه و نگران است که آیا شما امان نامه را محترم می‌شمردید یا خیر؟
مختار به حفص گفت: فعلًا همین جا باش، بعد معلوم می‌شود! سپس مختار ابو عمره را خواست.
*
ابو عمره مأمور جلب
ابوعمره رییس شهربانی مختار، برای جلب عمر بن سعد انتخاب شد، مختار گفت: ابو عمره را بگویید بیاید و به او گفت: با افرادت برو و عمر سعد را بیاور و اگر گفت: جبّه‌ام را بیاورید، بدانید که مقصودش شمشیر است نه جبّه و به او مهلت نده و کارش را یکسره کن.
ابو عمره فوراً حرکت کرد و به خانه عمر سعد آمد و فریاد زد: عمر سعد، امیر تو را خواسته است. عمر سعد از ترس در جایش خشک شد تا خواست بگوید جبّه‌ام را بیاورید، با شمشیر کشیده ابوعمره روبرو شد، عمر سعد خود را چون گنجشکی در چنگال عقاب دید، زیرا او ابوعمره را خوب می‌شناخت و از ترس او چنان می‌لرزید و از هیبت او، جرأت راه رفتن نداشت، ابو عمره دید نباید زیاد به وی فرصت داد، شمشیرش را کشید و آن قدر بر او زد تا یقین حاصل کرد که او به هلاکت رسیده است، آن‌گاه سر عمر سعد را از بدنش جدا کرده و آن را در دامن قبای خود گذاشت و به نزد مختار آمد.
*
سربریده عمر سعد
مختار و بعضی از یارانش نشسته بودند و حفص، فرزند عمر سعد هم در مجلس مختار حاضر بود، ابو عمره وارد شد، سلام کرد و دامن خود را گشود و سر عمر سعد را جلو مختار به زمین گذاشت، مختار، نگاهی عمیق به سر بریده عمر بن سعد کرد، از یک طرف خوشحال است که مسئول اول فجایع عاشورا به امر مطاع او و شمشیر ابوعمره سرش از بدن جدا شده و از طرف دیگر هم غم و غصه و رنج بر قلبش فشار می‌آورد و آنچه که عمر سعد در کربلا، نسبت به امام حسین(ع) و خاندان او روا داشته بود و در ذهنش مجسم می‌شد.
نگاه مختار از سر بریده عمر سعد، قطع نمی‌شود، اما ناگاه چشمش را که بر سر بریده دوخته بود گرداند و به چهره حفض، فرزند آن خبیث انداخت و حفص که سر بریده پدر را در مقابل خود می‌دید سخت منقلب و حیرت زده شده بود.
مختار، خطاب به حفص، اشاره به سر بریده کرد و گفت: حفص، این سر را شناختی؟ حفص آهی کشید و گفت: آری، إنا لله وإنا الیه راجعون، این سر پدرم عمر سعد است و با حالت تأثر و دگرگونی گفت: امیر! دیگر زندگی پس از پدرم ارزشی ندارد!... مختار، سخن حفص را قطع کرد و با لحنی جدی گفت: درست می‌گویی! تو هم بعداز پدرت زنده نخواهی ماند و فریاد زد: جلاد!، مأمور با شمشیر آماده جلو آمد، مختار دستور داد! حفص را به پدرش ملحق کن! و مأموران، پسر عمر سعد را به کناری بردند و سر او را از بدنش جدا کردند.
*این هم به جای امام حسین (ع) و ...
سر بریده پسر و پدر، یکی سردار لشکر کوفه و شام و دیگری فرزند او که در کنار پدر و در جنایات او شریک بود، هنگامی که دو سر بریده را در مقابل مختار گذاشتند، مختار چنین گفت: این به جای حسین(ع) و آن هم به جای علی‌اکبر فرزند حسین(ع) ولی چه مقایسه‌ای؟ این یک محاسبه غیر عادلانه است، حسین و علی بن الحسین، چه کسی و چه چیزی می‌تواند جای آنها را بگیرد و اضافه کرد: به خدا قسم اگر سه چهارم قریش را به تلافی حسین بکشم، معادل یک انگشت کوچک او نمی‌شود، به خدا سوگند 70 هزار نفر را به تلافی خون حسین خواهم کشت، همانطور که خداوند انتقام یحیی‌بن زکریا را گرفت [ شنبه 91/10/16 ] [ 10:5 صبح ] [ مهران گلی ]
[ دلگویه های شما () ]
 به گزارش بولتن نیوز : ،یک منبع عراقی اعلام کرد: نام تعدادی از رجال و شاهان ایرانی که در کربلا و کنار حرم مطهر اباعبدالله مدفون هستند را مشخص کرده است، هر چند به نظر می‌رسد سیاهه? رجال ایرانی مدفون در کربلا بسیار بیشتر از این نام‌ها باشد.
پادشاهان آل‌بویه
پادشاهان آل‌بویه قدیمی‌ترین پادشاهان دفن شده در حائر حسین هستند. بسیاری از این امیران شیعه در توسعه، بازسازی و تزیین حرم امام حسین (علیه‌السلام) و دیگر امامان شیعه نقش مؤثری داشتند. چند تن از آنان در داخل بقعه‌ای در صحن کوچک خاک شده‌اند. در زمان‌های پیشین، بقعه‌ای بر فراز قبر آنان وجود داشت که در میان مردم به بقعه آل‌بویه شهرت داشت. در 1268 ه.ق عبدالرسول خالصی به دستور رییس اوقاف وقت عراق این بقعه و آثار تاریخی آن را تخریب کرد.
پادشاهان و رجال قاجار
مظفرالدین شاه قاجار
وی از پادشاهان قاجار است که فرمان مشروطیت را در 1324 ه.ق صادر کرد و در همان سال از دنیا رفت. بر اساس وصیت‌اش او را در کربلا به خاک سپردند. قبر مظفرالدین شاه داخل رواق فقیهان یا رواق پادشاهان است و روی آن با موزائیک فرش شده است.
محمدعلی شاه
محمدعلی شاه فرزند مظفرالدین شاه از پادشاهان دوره قاجار و از مخالفان مشروطه است که به سبب به توپ بستن مجلس شورای ملی شهرت دارد. وی در 1341 ه.ق از دنیا رفت و در کنار قبر پدرش دفن شد. این قبر نیز با موزائیک فرش شده و اثری از خود قبر نیست.
احمد شاه
احمد شاه فرزند محمدعلی شاه و آخرین پادشاه سلسله قاجار است که در دوران وی کودتای 1299 رضاخان به وقوع پیوست. او در 1348 ه.ق از دنیا رفت و در کنار قبر پدرش به خاک سپرده شد. روی قبر وی را با موزائیک فرش کرده‌اند.
امیرکبیر
میرزا تقی‌خان هزاوه‌ای مشهور به امیرکبیر، صدراعظم معروف و شهیر عصر ناصرالدین شاه است که به دستور وی در 1298 ه.ق در حمام فین کاشان به قتل رسید و در رواق پادشاهان به خاک سپرده شد. در کنار قبر وی فرزندش ساعدالملک و برادرش میرزا حسین‌خان دفن شده‌اند.
سلطان حمزه میرزا صفوی
حمزه میرزا فرزند شاه اسماعیل صفوی از شاعران و ادیبان عصر صفوی بود. وی در 997 ه.ق در اردبیل از دنیا رفت و در داخل حرم امام و در رواق پادشاهان به خاک سپرده شد. حمزه میرزا دیوان شعر و کتابی در سلسله انساب و شرح حال شاعران و عالمان از خود به یادگار گذاشت.
میرزا شفیع خان مازندرانی صدر اعظم
وی از صدراعظم‌های عصر قاجار است که در 1224 ق درگذشت و در رواق پادشاهان دفن شد.
میرزا موسی وزیر
میرزا موسی‌خان وزیر طهران از حکمرانان عصر ناصری در ایوانی در سمت جنوبی صحن به خاک سپرده شده است.
معیرالممالک
دوستعلی‌خان معیرالممالک، رییس ضرابخانه و امور دارایی عصر ناصری، در داخل رواق دفن است. قبر او در اتاقی کوچک و آینه کاری شده قرار دارد.
حاجی میرزا آغاسی
از وزیران عصر محمد شاه قاجار است. او را در رواق پادشاهان به خاک سپردند.
ظل‌السلطان
ظل‌السلطان فرزند ناصرالدین شاه و حاکم اصفهان در عصر ناصری و مظفری است. قبر وی در رواق پادشاهان قرار دارد.
زاهدالدین شاه
شاهزاده هندی، برادر محمد نجف میرزا، به همراه چند تن از شاهزاده‌های هندی معاصر هند در رواق جنوبی دفن شده و مقبره کوچک آنان با آینه تذهیب شده است. معروف‌ترین آن شاهزاده‌ها، غیر از زاهدالدین شاه، سلطان برهان نظام شاه پسر سلطان احمد هندی است که در 961 ق در هند از دنیا رفت [ شنبه 91/10/16 ] [ 10:2 صبح ] [ مهران گلی ]
[ دلگویه های شما () ]
 اربعین یعنی گذشت چهل روز از مصیبت جانگداز شهادت سرور و سالار شهیدان.. چرا فقط برای امام حسین علیه السلام روز اربعین تعیین شده و برای امامان دیگر و حتی پیامبر اکرم صلی اللَّه علیه و آله، مراسم روز اربعین نداریم؟ برای توضیح جواب این سؤال، به این مطالب توجه کنید: 1) فداکاریهای امام حسین علیه السلام، دین را زنده کرد و نقش او در زنده نگه داشتن دین اسلام، ویژه و حائز اهمیت است. این فداکاریها را باید زنده نگه داشت؛ چون زنده نگه داشتن دین اسلام است. گرامیداشت روز عاشورا و اربعین، در حقیقت زنده نگه داشتن دین اسلام و مبارزه با دشمنان دین است. 2) مصیبت حضرت امام حسین علیه السلام، برای هیچ امام و پیامبری پیش نیامده است. مصیبت امام حسین علیه‌السلام، از همه مصیبتها بزرگتر و سختتر بود. اگر عامل دیگری هم در کار نبود، همین عامل کافی است که نشان بدهد چرا برای امام حسین علیه‌السلام بیش از امامان دیگر و حتی بیش از پیامبر اسلامصلیاللَّهعلیهو آله عزاداری می‌کنیم و مراسم متعددی برپا می‌کنیم. 3) در ماه محرم سال 61ق. امام حسین علیه السلام، فرزندان، خویشان و یاران آن حضرت را کشتند و اسیران کربلا را به کوفه و شام بردند و همین اسیران داغدیده، روز اربعین شهادت امام حسین علیه السلام و یارانش، به کربلا رسیدند و همه مصائب روز عاشورا در آن روز تجدید شد و آن روز، روز سختی برای خاندان پیامبر بود. 4) دشمنان اسلام با به شهادت رساندن امام حسین علیه السلام، قصد نابود کردن دین اسلام را داشتند. دشمنان امام حسین علیه السلام تلاش کردند تا حادثه کربلا، به کلی فراموش شود و حتی کسانی را که برای زیارت امام حسین علیه السلام میآمدند، شکنجه می‌کردند و میکشتند. در زمان متوکل عباسی، همه قبرهای کربلا را شخم زدند؛ مزرعه کردند و مردم را از آمدن برای زیارت قبر امام حسین علیه السلام، منع کردند. شیعیان هم برای مقابله با اینها، از هر مناسبتی استفاده می‌کردند که یکی از این مناسبتها، حادثه روز اربعین است. 5) یکی از نشانه های مؤمن، زیارت امام حسین علیه السلام در روز اربعین است. از حضرت امام حسن عسکری علیه السلام روایت شده است که علامت‌های مؤمن پنج چیز است؛ پنجاه و یک رکعت نماز فریضه و نافله در شبانه روز، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، پیشانی بر خاک نهادن در سجده و بسم الله را بلند گفتن1 و یکی از وظایف شیعیان را اهتمام به زیارت اربعین بر شمردهاند.. =========
اقامة عزای حسین در اربعین سالار شهیدان در جهان تشیع به خاطر چند چیز است: 1 ـ برپایی مراسم سوگواری برای امام حسین(ع) در مناسبت‌های مختلف دستور امامان (ع) است. گریستن بر ابا عبداله الحسین(ع) ثواب بسیار دارد. فرشتگان، پیامبران، زمین، آسمان، حیوانات صحرا و دریا هم بر عزای حسین (ع) گریسته‌اند. عزاداری بر حسین (ع) نشانة پیوند قلبی با اهل بیت و سید الشهدا است. دستور امامان بر گریستن بر امام حسین (ع) بسیار است. حضرت رضا (ع) به ریّان بن شبیب فرمود: «اگر بر چیزی گریه کنی، بر حسین بن علی گریه کن، که او را همچون گوسفند سر بریدند»[1] یکی از رموز این همه تأکید بر سوگواری امام حسین (ع) این است که این کار یک نوع مبارزه با ستمگران بنی امیه و بنی عباس و طاغوتیان برای ابد است. در حقیقت برقراری عزای حسینی یک جهاد مقدس و احیای خط ائمه(ع) و تبیین مظلومیت آنان و اعتراض به ظالمان و حمایت از مظلومان، و انتقال فرهنگ شهادت به نسل‌های آینده است. به همین خاطر امام بزرگوار فرمودند: "این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است." 2 ـ در نخستین اربعین شهادت امام حسین(ع) جابر بن عبداله انصاری و عطیه عوفی موفق به زیارت تربت و قبر سید الشهداء(ع) شدند، نیز بنا، به برخی نقل‌ها در اربعین، کاروان اسرای اهل بیت(ع) در بازگشت از شام وارد کربلا شدند و برای شهدای کربلا گریه و عزا داری نمودند بنابر این اولین عزا داری برای سید الشهدا در اربعین شهادت حضرت صورت گرفت. شیعیان نیز برای شرکت در عزاداری حضرت زینب و اسرای کربلا و احیای خاطرة غمبار عاشورا و تداوم شور حسینی همه ساله در اربعین عزاداری می‌کنند. 3 ـ زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین مستحب است و از نشانه‌های مؤمن شمرده شده است. امام عسکری (ع) فرمود: «نشانه‌های مؤمن پنج چیز است: پنجاه و یک رکعت نماز، زیارت اربیعن، انگشتر به دست راست کردن، پیشانی به خاک گذاشتن (در حال سجده)، و بسم الله را (در نماز) بلند گفتن».[2] به طور کلی، تاکید و توصیه‌ای که از طرف ائمه (ع) برای عزاداری امام حسین صورت گرفته، در مورد هیچ امامی صورت نگرفته و با آن که شهادت امام حسین در یک روز است، اما همان طور که می د‌انید عزاداری برای او از مدت‌ها قبل و پس از آن ادامه می‌یاید. این همه برای رسیدن به هدف و درس هایی است که در عاشورا بوده که هدف تمام امامان (ع) در آن خلاصه شده است که در قیام امام حسین (ع) روشن‌تر، آشکارتر، جامع‌تر و عمیق‌تر وجود یافته است. پی نوشت: [1]. أمالی الصدوق، ص: 131. [2]. درر الأخبار با ترجمه ، ص 697 [ سه شنبه 91/10/12 ] [ 1:4 عصر ] [ مهران گلی ]
[ دلگویه های شما () ]
آیت‌الله بهجت می‌گوید: امام زمان(عج) پس از ظهور، خود را به واسطه امام حسین(ع) به همه عالم معرفی می‌کند، بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین(ع) را شناخته باشند و پیاده‌روی اربعین بهترین فرصت برای این کار است. به گزارش فارس، از هنگامی که نخستین زائر مضجع منور اباعبدالله الحسین(ع)، جابر بن عبدالله انصاری در روز اربعین از مدینه به سمت کربلا رهسپار شد تا کنون 1373 سال می‌گذرد. در این سال‌ها علما و اولیای الهی برای زیارت سیدالشهدا(ع) در روز اربعین اهمیت و جایگاه والایی قائل بودند و با پای پیاده از نجف اشرف به سوی کربلا رهسپار می‌شدند، بی‌شک جابر بن عبدالله، نخستین زائر کربلای معلی در روز اربعین سال 61 هجری است، این سنت حسنه نیز در سال‌های حضور ائمه معصومین(ع) با وجود حکومت سفاک و خونریز اموی و عباسی انجام شده است.
*سنت پیاده‌روی اربعین در زمان شیخ انصاری وجود داشته است/ احیاگر سنت پیاده‌روی بعد از شیخ انصاری که بود؟ در برخی از روایات تاریخی بیان شده است که زیارت کربلا با پای پیاده در زمان «شیخ انصاری»(متوفی سال 1281 قمری) رسم بوده است، اما در برهه‌ای از زمان به ورطه فراموشی سپرده می‌شود که در نهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» دوباره احیا می‌شود. این عالم بزرگوار اولین بار در عید قربان به پیاده‌روی از نجف تا کربلا اقدام کرد که 3 روز در راه بود و حدود 30 نفر از دوستان و اطرافیانش وی را همراهی می‌کردند، نیز با وی بودند، «محدث نوری» از آن پس تصمیم گرفت، هر سال این کار را تکرار کند، ایشان آخرین بار در سال 1319 هجری با پای پیاده به زیارت حرم أباعبدالله حسین(ع) رفت. * آداب اربعین از منظر میرزا جواد آقا ملکی تبریزی آری! از آن پس بسیاری از عاشقان اهل‌بیت و امام حسین(ع) و نیز برخی علما و حتی مراجع تقلید با پای پیاده به کربلا سفر کرده‌اند، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی یکی از مراجع عالیقدر جهان تشیع که خود بارها با پای پیاده از عتبه علویه، رهسپار عتبه حسینی شده است، درباره مراقبه و بزرگداشت روز اربعین حسینی چنین می‌گوید: «به هر روی بر مراقبه کننده لازم است که بیستم صفر(اربعین) را برای خود روز حزن و ماتم قرار داده بکوشد که امام شهید را در مزار حضرتش(ع) زیارت کند، هر چند تنها یک بار در تمام عمرش باشد، چنانکه حدیث شریف، علامت‌های مؤمن را پنج امر ذکر کرده است: 51 رکعت نماز در شبانه روز، زیارت اربعین،انگشتر در دست راست کردن، پیشانی بر خاک گذاشتن و بلند بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ گفتن در نمازها».(ترجمه المراقبات، کریم فیضی، صفحه 85)
*خاطره خواندنی آیت‌الله مکارم شیرازی از پیاده‌روی روز اربعین آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی نیز که در دوران طلبگی سال‌های 1369 تا 1370 هجری قمری در نجف اشرف ساکن بوده است، این مرجع تقلید دو بار توفیق پیاده‌روی از نجف تا کربلا را داشته است. وی با پای برهنه از مسیر شط (رودخانه) که حدود 20 کیلومتر طولانی‌تر از مسیر کنونی نجف کربلاست و حدود 3 روز به طول می‌انجامید، به زیارت اباعبدالله الحسین(ع) مشرف شدند. آیت‌الله مکارم شیرازی با اشاره به خاطره پیاده‌روی از نجف به سوی کربلا، می‌گوید: وقتی به یکی از این مُضیف‌ها رسیدیم، صاحب مضیف دعوت و اصرار کرد که مهمان او بشویم و آنجا استراحت کنیم، به او توضیح دادیم که چون امروز کم راه رفته‌ایم و باید مسافت بیشتری را طی کنیم، فرصت ماندن نداریم، پس از کمی اصرار او و امتناع ما، ناگهان صاحب مضیف که معلوم بود چند وقتی است که مهمان برایش نرسیده و از این بابت خیلی ناراحت است، ناگهان چاقویش را در آورد و تهدید کرد که من مدتی است مهمان برایم نیامده است و شما حتماً باید مهمان ما بشوید! اینقدر مهمانی کردن زائر امام حسین(ع) در نزد اینها اهمیت و ارزش داشت. ... البته بالاخره بعد از اینکه توضیح بیشتری برایش دادیم و قول دادیم که از طرف او زیارت کنیم، اجازه داد که ما برویم.
*ثواب پیاده‌‌رفتن به زیارت سیدالشهدا(ع) به روایت امام صادق(ع) شاید این سؤال در ذهن متبادر شود که چرا زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین حسینی تأکید و توصیه شده است، چرا باید این مراسم همراه با هیاهو و شور خاصی اجرا شود، در ادامه روایتی از امام صادق(ع) بیان می‌کنیم که به خوبی زوایای پنهان این موضوع را آشکار می‌سازد: امام صادق(ع) درباره ثواب زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده می‌فرماید: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند به هر قدمى که برمىدارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مىفرماید و یک درجه مرتبهاش را بالا مىبرد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مىفرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مىگویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل‌بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.(کامل الزیارات ص134)
*نظر مقام معظم رهبری درباره اربعین حسینی حضرت آیت‌الله سید علی خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب نیز درباره اهمیت پاسداشت و بزرگداشت روز اربعین حسینی در اول فرودین سال 1385 چنین بیان کردند: «شروع جاذبه مغناطیسی حسینی در روز اربعین است، جابربن عبدالله را از مدینه بلند می‌کند و به کربلا می‌کشند، این همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرن‌های متمادی در دل من و شما هست».
*چرایی اهمیت پیاده‌روی روز اربعین از منظر بهجت العرفا بهجت العرفا آیت‌الله محمدتقی بهجت فومنی درباره نقش پیاده‌روی روز اربعین می‌گوید: روایت دارد که امام زمان(عج) که ظهور فرمود، پنج ندا می‌کند به اهل عالم، اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین قَتَلُوهُ عَطشاناً، اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین سحقوه عدوانا،... امام زمان خودش را به واسطه امام حسین(ع) به همه عالم معرفی می‌کنند ... بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین(ع) را شناخته باشند... اما الان هنوز همه مردم عالم، حسین(ع) را نمی‌شناسند و این تقصیر ماست، چون ما برای سیدالشهدا(ع) طوری فریاد نزدیم که همه عالم صدای ما را بشنود، پیاده‌روی اربعین بهترین فرصت برای معرفی حسین(ع) به عالم است. با اینکه زیارت سیدالشهدا(ع) در اکثر برهه‌های تاریخی به سختی انجام می‌شد و جان زائران در خطر بود، اما با این وجود عاشقانه خطرات را به جان می‌خریدند و به پابوسی امام حسین(ع) در روز اربعین نائل می‌شدند.
*شور حسینی ده ساله مردم عراق، پس از سقوط صدام/ اربعین بزرگ‌ترین اجتماع شیعی در جهان نتایج تحقیقات خبرنگار فارس نشان می‌دهد پیاده‌روی مراجع و علما تا زمان صدام ادامه داشته است، اما از زمانی که او در سال 1358 (1400 قمری) به ریاست جمهوری عراق رسید تا زمانی که در سال 1381 شمسی (1424) قمری سقوط کرد، وقفه‌ای در اجرای مراسم عزاداری با شکوه و پیاده‌روی‌های دسته جمعی ایجاد شد، هر چند که برخی اخبار حکایت از پیاده‌روی مخفی مردم در زمان صدام داشته است که گاهی منجر به شهادت این افراد توسط نیروی‌های بعث شده، اما مردم عراق با سقوط صدام، بار دیگر عشق و علاقه وصف‌ناپذیر خود به امام حسین(ع) را طی این 10 سال به جهانیان ثابت کرده‌اند که در کنار دیگر محبان و شیعیان اهل‌بیت از کشورهای ایران، لبنان، پاکستان، هند، لبنان، قطر، امارات، کویت، بحرین و ... مراسم اربعین حسینی را با شکوه‌تر از سال قبل اجرا می‌کنند. وعده صادق [ دوشنبه 91/10/11 ] [ 8:33 صبح ] [ مهران گلی ]
[ دلگویه های شما () ]
[ چهارشنبه 91/10/6 ] [ 1:56 عصر ] [ مهران گلی ]
[ دلگویه های شما () ]
*همزمان با نزدیک شدن به اربعین حسینی و حرکت هزاران زائر با پای پیاده به سمت کربلای معلی مجموعه ای از شهروندان چینی
(بت پرست) که در یکی از شرکتهای استان ناصریه فعالیت می کنند با نصب یک ایستگاه صلواتی به پذیرایی و تقدیم غذا و آب به زائرین حسینی پرداختند... آقای لیون اظهار داشت: بعد از مشاهده زائران, سفرمان به امارات را به تاخیر انداخته و با نصب یک ایستگاه, با خدمت به زائرین استانهای ناصریه و دیوانیه روز اربعین را در کربلا سپری خواهیم کرد تا با زائرین در عزاداری شریک باشیم.
این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست [ چهارشنبه 91/10/6 ] [ 10:25 صبح ] [ مهران گلی ]
[ دلگویه های شما () ]
ینجا دمشق است. باب الصغیر. قبرستانی که سرهای شهدای کربلا را در آن به خاک سپردند.در قبرستان باب الصغیر و در کنار ضریح مقدس سرهای شهدای کربلا، تشت فلزی بزرگی است که گفته می‌شود سرهای شهدای کربلا قبل از دفن شدن در آن قرار داده شده و امام سجاد(ع) در این تشت سرهای شهدا را غسل داد.
منبع خبر آنلاین [ یکشنبه 91/10/3 ] [ 11:32 عصر ] [ مهران گلی ]
[ دلگویه های شما () ]
[ پنج شنبه 91/9/23 ] [ 6:4 عصر ] [ مهران گلی ]
[ دلگویه های شما () ]
پس از گذر دقایق انتظار، نوای حاج محمود کریمی در بدو ورود به کارگاه ساخت ضریح جدید حرم امام حسین (ع) توجه ها را به خود جلب می کند، البته پس از حیرتی که از مشاهده کعبه شش گوشه دل ها حاصل می شود و اشکی که از پسِ این دلدادگی از گونه ها روان. بچه که بودیم، به ما می گفتند هر گاه تشنه شدی و آبی نوشیدی بگو سلام بر حسین. بزرگ تر که شدیم یادمان دادند هر گاه دل به یاد کربلا گرفت، عاشورا بخوانیم و یا بر پشت بام منزل رفته و دست روی سینه رو به حرم ... " السلام علیک یا اباعبدالله" چه خوب گفته اند که برای به یاد ارباب بی کفن بودن، به دنبال بهانه گشتن، رسم معرفت نیست چه آن که مرام و مشی اعتقادی مان این است؛" کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا" حالا دیگر دو هفته ای می شود که "عش آل محمد" بیش از هر زمان دیگری، رنگ و بویی کربلایی به خود گرفته است. پس از آن که ششم مهرماه از ضریح جدید حرم امام حسین (ع) در مدرسه علمیه معصومیه قم)محل کارگاه ساخت ضریح(پرده برداری شد و دیدگان همه بر این مقدس ترین سازه کره خاکی افتاد، این شهر مقدس حال و هوایی متفاوت به خود گرفت و این گونه، چند هفته ای زودتر، دیار کریمه اهل بیت (ع) به استقبال ماه حزن و ماتم آل الله رفت. در یکی از روزهای بازدید عمومی از ضریح مطهر فرصتی دست داد تا به میان انبوه مردمانی که برای وداع با ضریح سالار شهیدان به محل کارگاه آمده بودند، برویم و از حال و احوال آن ها سراغی بگیریم. آنچه در ادامه می آید علاوه بر گپ و گفتی کوتاه با تنی چند از عاشقان و دلباختگان سیدالشهدا(ع)، توصیفی از این عشق و دلدادگی است؛ همه ریزه خوار این سفره ایم در روزهای اخیر، گذشته از بزرگان و مراجع معظم تقلید، جانبازان جنگ تحمیلی و خانواده های معظم شهدا و همچنین اقشار و گروه های مختلف مردمی این توفیق را یافته اند که با حضور در کنار ضریح حریم سلطان عشق، ارادت خود به سالار شهیدان را از راه دور نشان دهند و اعلام بدارند که هر کجا باشند و در هر پست و مقامی، افتخارشان این است که ریزه خوار سفره کرم اباعبدالله الحسین (ع) هستند. کنار ضریح مطهر که شاهکاری برآمده از عنایت حق تعالی به استاد فرشچیان و دیگر اساتید زبردست این مرز و بوم است که می آیی، درد دل ها و مناجات توده های مردم را می شنوی که چه عاشقانه با " حضرت قتیل العبرات" خلوت گزیده اند. این گریه ها و ناله ها، بی گمان از سرِ شوق و ارادت است و این سان است که با خود شور و شعفی به همراه دارد که در هیچ جای دیگر جز دستگاه ملکوتی امام حسین (ع) نمی توان نمونه آن را یافت. سفر عشق از آن روز شروع شد که خدا مِهر یک بی کفن انداخت میان دل ما اندکی از برکات خون خدا اینجا کسی را مقام و جایگاهی نیست، همه یکرنگ اند و یکدل در عرض ارادت به ساحت سالار شهیدان. حجت الاسلام محمد شریعت زاده که برای زیارت آمده ، در این باره بیان جالبی دارد؛ دلیل این شور و شوق وصف ناپذیر مردم برای زیارت ضریح مقدس سیدالشهدا(ع) را در این می توان داد که این خون مقدس امام حسین است که این گونه دل ها را به شور آورده و اشک ها را جاری ساخته است. وی همچنین افزود: اساسا ویژگی خاص سیدالشهدا این فداکاری والا بوده که برای احیای دین اسلام و امر به معروف و نهی از منکر، چنان عاشقانه در مسیر الی الله دست به بالاترین ایثارگری ها زده و همین است که فرموده اند" محبت امام حسین حرارتی در قلوب مومنین است که هیچ گاه سرد و خاموش نخواهد شد." وقت تنگ است و دل کندن سخت! خادمان اشک می ریزند همراه زایرانی که به نیت زیارت مرقد الحسین (ع) آمده اند لحظاتی را با مولای خود خلوت کنند و اینجا ، ضریح واسطه ای است که دل ها را راهی بین الحرمین می کند. وقت اما تنگ است، گروه گروه از خواهران یا برادران که وارد محوطه کارگاه می شوند، خدام آن ها را به سمت درب خروج هدایت می کنند تابلکه دیگرانی هم که چشم انتظار رویت ضریحند، این توفیق را بیابند. در این میان، فرصتی دست می دهد تا با یکی از خدام گفتگوی کوتاهی داشته باشم. حسن کریمی ، خادم افتخاری کریمه اهل بیت (ع) که از روز دوم آغاز بازدید عمومی توفیق خدمت گزاری در این مکان مقدس را داشته است، گفت: این روزها لحظه لحظه اش صحنه های عشق بازی مردم با امام حسین (ع) بوده است و حقیقتا خدا توفیقی به ما داده تا در این جا خدمتگزار این مردم ولایی و امام حسینی باشیم. زیارت نیابتی به یاد کربلاییان وی همچنین بیان داشت: همه زایران اینجا که می آیند، گویی خود را در حرم ملکوتی آقا می بینند و این طور نیست که فکر کنند صرفا حالا ضریحی ساخته شده و قرار است به کربلا برده شود. کریمی همچنین گفت: انشاءالله توفیقی باشد حرم امام حسین (ع) را زیارت کنیم و اگر خدا خواست دنبال کاروان این ضریح به پابوس آستان عشق سیدالشهدا(ع) نائل شویم. در گوشه ای از محل کارگاه ، مرد جا افتاده ای ، اشک ریزان رو به ضریح نجوا می کند. ضمن عرض پوزش از وی به جهت برهم زدن این حالت زیبا و معنوی اش، پای صحبت هایش می نشینم. خود را رضا محمدی، معرفی می کند که از یزد به قم آمده برای زیارت همین ضریح مطهر. وی در ابتدا ابراز داشت: عشق به امام حسین(ع) ما را به هر جایی که می خواهد می کشاند و اگر این جا آمده ایم، به جهت رایحه خویش صفای حرم آقاست که مشام ها را می نوازد. عمر گذشت و وا نشد راه زیارتت به روی من...! محمدی با بیان این که بالاخره آرزوی هر شیعه ای است که حرم مطهر اباعبدالله الحسین (ع) را زیارت کند، گفت: ما که فعلا توفیق این را نداشته ایم حرم آقا را از نزدیک درک کنیم، از همین جا و به واسطه این ضریح نورانی ، دل ها را روانه مرقد و بارگاه حضرت می کنیم ، باشد که آقا ما را هم روزی به پابوسی خویش پذیرد؛ البته این جا هم جلوه ای از کربلاست و ما در اینجا در درجه اول فرج امام زمان(عج) و سلامتی رهبر عزیزمان را می خواهیم و بعد هم این که شفاعت امام حسین (ع) در وانفسای قیامت نصیب و قسمتمان شود. وی همچنین اظهار داشت: چند لحظه پیش با اخوی ام که در مکه بود، تماس گرفتم و وقتی متوجه شد که در کنار ضریح آقا اباعبدالله(ع) هستم، خیلی التماس دعا داشت؛ اتفاقا از یزد هم برخی اقوام تماس گرفته و جدا التماس دعا داشتند، برخی هم مریض دارند و خواسته اند دعایی در حقشان بکنیم؛ البته اگر لایق باشیم. در کارگاه ضریح ، حال و هوایی جالب حاکم است. برخی با تلفن های همراه خود عکس یادگاری می گیرند، گروهی به یاد کربلا، دو رکعتی نماز می گذارند و عده ای نیز در این فرصت کوتاه زیارت عاشورا می خوانند. محبان کوچک آقا هم آمده اند بعضی از مشتاقان نیز فرزندان نونهال خود را بر روی دست گرفته اند تا سهم کودکشان از این فرصت ناب، بوسه ای باشد بر ضریح ارباب. حجت الاسلام میراحمدی این گونه از عشق تمام ناشدنی رهروان حسینی می گوید: این شور و حال به خاطر اخلاص و جان نثاری اباعبدالله(ع) است و این که همه چیزش را برای خدا داد و این گونه در جای جای عالم عزت یافت و شما می بینید مردم چگونه با ضریح ایشان ارتباط قلبی و معنوی دارند. 9 روز دیگر تا وداع با ضریح ارباب بیست و پنجم مهرماه، آخرین فرصت برای بازدید عمومی از این ضریح مطهر است چه آن که قرار است پس از این تاریخ با حرکت سازه ضریح به اقصی نقاط کشور ، موجی حسینی در سراسر ایران اسلامی در آستانه ماه محرم ایجاد شود؛ ماهی که پیر خمین، فرمود" هر چه داریم از محرم داریم". هر که با خاک تو تطهیر شود نکند چهره به خاک آلوده ما فقط از تو ، تو را می خواهیم مکن این دل به ثواب، آلوده شوق رویای ضریحت داریم چشممان گر شده خواب آلوده بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا... در این چند روز مداحان، روضه های مختلفی خوانده اند، اما شاید جانسوزترین روضه، روضه وداع خون خدا با اهل حرم باشد، آن جا که مخدرات امام (ع) و زینب کبری(س) برای آخرین بار به دیدار ثارالله آمدند و در آن عصرِ غریبِ نینوایی ، سوزناک ترین لحظه وداع تاریخ بشری را رقم زدند. ساعاتی بعد اما ... "السلام علی الشیب الخضیب"... "السلام علی الخد التریب"... این روزها قم به برکت ضریحی که تا حدود دو سه ماه دیگر در مرقد مطهر سیدالشهدا(ع) نصب می شود، زودتر از هر شهر دیگری ، لبیک گوی کربلاییان شده است. [ پنج شنبه 91/9/23 ] [ 12:15 عصر ] [ مهران گلی ]
[ دلگویه های شما () ]
|
درباره وبلاگ 
امکانات وب بازدید امروز: 69 بازدید دیروز: 68 کل بازدیدها: 3107514 | |
| [ قالب وبلاگ : ایران اسکین ] [ Weblog Themes By : iran skin] | ||
